- 1 augustus 2008
Een paar dagen voor vertrek. De spanning stijgt, het zijn ongelooflijk drukke laatste weken geweest. En dat is toch ook te merken aan de suiker. De laatste hemaglobine was plots 0.4 gestegen, terwijl deze anders zo stabiel is. Maar van zodra we vertrokken zijn en het rustige leven begint, zal dit vermoedelijk automatisch wel terug stabiliseren.
Bij het pakken van de bagage moet alles zo compact mogelijk, en hebben we alle teststrips per 50 ipv per 25 in een tube gedaan, scheelt een massa plaats in de rugzak. Geen goed idee bleek, aangezien de vervaldatum na eerste opening van 6 maanden is. Lifescan gebeld, zij gaan na of we nieuwe strips moeten halen of niet...
Nog een laatste stop bij Decathlon, waar we nog een voorraadje suikerpasta in zakjes aankopen, en dan zijn we écht klaar om te vertrekken...
- 21 augustus 2008
Door het drukke reiszigersleven en het tijdsverschil Moskou - Peking toch meer hypo's dan gewoonlijk. Daarom de lantus 2 eenheden verminderd. Suiker overal verkrijgbaar.
- half september 2008
Waarschijnlijk slecht ijs in een drankje en serieus ziek geworden. Niets bleef binnen, zelfs geen slokje water. Na 2 dagen volledig leeg, geen krachten meer. Advies gevraagd aan huisdokter en diabetesconsulent in het UZA. Die raadde aan indien het niet snel beterde naar het ziekenhuis te gaan voor een infuus. Gelukkig bleef de suiker ongeveer wel op peil, en de derde dag kwam er lichte verbetering. Toch niet naar het ziekenhuis gegaan, maar gewoon het feit dat als de suiker daalde, er de mogelijkheid was om snel in het ziekenhuis te zijn. De volgende dagen heel rustig aan gedaan.
- 9 oktober 2008
De eerste duik!!!! 1.5 jaar zijn we bezig geweest om de medische goedkeuring te krijgen om te duiken. Beetje zenuwen toch, maar eens in het water viel alle spanning weg en was het gewoon genieten. Bij begin van de duik staat de suiker ongeveer 200 - 220, na 55 minuten duiken staat hij 180. De volgende 4 duiken idem... bewijst dat duiken echt geen probleem vormt voor de suiker. Voor de zekerheid nemen we de "suikerpastas" mee naar beneden, maar die gaan we volgens ons nooit nodig hebben.
- Januari 2009
We gaan op een 5-daagse duikcruise, een liveaboard, waar we elke dag 4 duiken doen, 16 duiken in totaal. We zorgen ervoor dat de suiker voor elke duik rond de 200 staat, zodat na de duik we tussen de 140 - 160 uitkomen, hangt af van hoe lang er na het eten gedoken wordt! Dit is met een zekere veiligheidsmarge omdat we toch vier duiken per dag doen! Met als gevolg dat er wel al eens uitschieters bij zitten :-(
We nemen beide nog steeds onze vloeibare suikers mee voor de noodgevallen! Deze liveaboard bevestigt alleen maar, dat mits regelmatige controle, duiken een (prachtige) sport is die ook voor diabeten zonder problemen mogelijk is!
- Eind Januari 2009
De friozakjes bewijzen hun nut op onze reis, geen enkel probleem met de insuline de eerste vijf maanden! Sinds januari toch een paar onverklaarbare waarden gehad en tegen eind januari heeft de insuline bijna al z´n werking verloren, met als gevolg dat m´n waarden de pan uitswingden!! Juist op tijd in Belgie geweest om nieuwe insuline op te pikken dus!
We gaan er nog wat meer op letten om de insuline, wanneer mogelijk, in de koelkast te leggen. En de friozakjes gebruiken we voor alle tijd tussen de ijskasten!
- Begin februari 2009
We blijven nog vier maanden langer weg, veel papierwerk en mailwerk voor de boeg!! Verzekeringen en conventies die verlengt moeten worden. Ziekenhuizen en dokters die op de hoogte gebracht moeten worden, uitrekenen hoeveel materiaal we nog nodig hebben, maar we worden goed geholpen door onze diabeteshelpers op het UZA!!
- Mei 2009
Zoals we hadden verwacht kan ons meettoestel de grote hoogte van Bolivie niet goed aan. Lifescan had ons er op voorhand op gewezen dat de resutltaten boven de 2500m niet te vertrouwen waren en zo blijkt dus. We proberen hier een mouw aan te passen door in de eerste plaats op het gevoel af te gaan (ook niet altijd betrouwbaar want de symptomen van hoogteziekte zijn dezelfde als die van een suikertekort) en ten tweede door Goele ook te meten! Als we er vanuit gaan dat haar suiker altijd tussen de 80 en 120 is en ze meet bv 200 dan trekken we van mijn resultaat 100 er vanaf! En dit resultaat klopt dan meestal ook met het gevoel!
De grootste uitdaging wordt de beklimming van de Huayna Potosi (6088m) en hoe we de suiker onder controle kunnen houden en vooral niet te verwarren met hoogteziekte.
- Mei 2009: Beklimming Huayna Potosi
We hebben de top gehaald maar veel hypo's gehad en (ondanks de grote hoeveelheid die we bij hadden) hebben we van andere klimmers nog suiker moeten vragen!!
Een berg beklimmen is een speciale en prachtige ervaring en diabetes mag je daar zeker niet van tegnhouden MITS een goede voorbereiding (fysiek in orde, genoeg suikers,...) en de top halen is, voor mij persoonlijk, een van de grootste voldoeningen die ik ooit heb gehad!!
- 10 Juli 2009
Mijn zus is voor een maand mee komen reizen en heeft nog insuline meegebracht voor de vier maanden die we extra onderweg zijn, al hebben we nog genoeg over maar wat extra is waarschijnlijk geen luxe !!
Voor de rest geen problemen met de suiker!!!!!!
- 12 December 2009
De laatste dagen zijn ingegaan, deze keer heeft de insuline het beter volgehouden dan de vorige twe keren. We hebben er nog beter op gelet dat onze Frio-koelzakjes steeds vochtig waren en bij elke stop deden we de insuline direct in de koelkast. De laatste week is het einde van de insuline begonnen, ik moet steeds meer insuline gebruiken om hetzelfde resultaat te krijgen. Het wordt dus tijd om naar huis te gaan en nieuwe insuline te gebruiken.
- 10 Januari 2010
Drie weken thuis, nieuwe insuline en vele aanpassingen aan het "normale" leven, zorgen voor serieuze schommelingen met de suikerwaardes! Na drie weke en nogmaals nieuwe insuline te gaan halen, zijn de suikerwaardes terug normaal. Is het de aanpassing geweest van het reizen naar het iets minder avontuurlijke leven of gewoon door slechte insuline meegekregen te hebben de oorzaak van deze schommelingen geweest?! Ik durf het niet zeggen.
- Conclusie na 504 dagen non-stop reizen
Als diabeet is het een opgave om een lange reis voor te bereiden, je moet zelf goed weten wat hypo's en hypers met je kunnen doen en hoe je deze kan opvangen én voorkomen. Het is ook belangerijk dat je met de talrijke vragen die je hebt en waar je een oplossing voor moet zoeken ergens terecht kan, daarom is een goede diabetes specialist van goudwaarde!!
Het duiken, wat ons bloed, zweet en tranen heeft gekost om de vereiste toestemming te krijgen, is zeker doenbaar voor diabeten, bij het duiken zelf probeer je zo weinig mogelijk energie te verbruiken, dus je suiker zakt niet dramatisch door de inspanning. Er zijn natuurlijk andere factoren die de suikerwaarden kunnen laten zakken zoals de koude, stroming, adrenaline,... Het is heel belangerijk dat je weet hoe je lichaam in deze situaties reageert.
Na de serieuze voorbereiding, met veel wikken en wegen, kan ik alleen maar zeggen dat het avontuur voor 110% is mee gevallen. Iedereen moet voor zichzelf uit maken wat ze er wel en niet voor over hebben om een langere reis te maken met alle voor- en nadelen die erbij komen zien.
Voor vragen of eender welk probleem met diabetes ivm reizen, sporten, duiken,... kan je steeds mailen naar bertje.claessens@hotmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten